Մարդը գործին մէջէն
Լեռ Կամսար
375,00 ₺
Etiket Fiyatı: 500,00 ₺
Բացատրութիւն՝
Հայալեզու գրականութեան ամենաբեղուն գրիչներէն մէկն է Լեռ Կամսար, որու ստեղծագործութիւններու տպագրութիւնը խրախուսելի չէին կամ ընդհանրապէս արգիլուած էին սովետական վարչակարգի ժամանակաշրջանին։ Գրողի մահէն, սովետական վարչակարգի փլուզումէն ու Հայաստանի անկախութենէն ետք, շնորհիւ Լեռ Կամսարի ժառանգորդներուն, գրագէտին անտիպ գործերը լոյս աշխարհ եկան՝ բացայայտելով մինչ այդ ծածուկ մնացած անսովոր աշխարհ մը։ Կամսարի գրական ժառանգութիւնը կարեւոր է անցեալին առերեսուելու ու զայն վերստին գնահատելու առումով։ Հատընտիր այս հատորը, որ այսօր կը դրուի ընթերցողի սեղանին, բաղկացած է հեղինակի օրագրութենէն, թատերական գործերէն, երգիծական գրութիւններէն, որոնք կ՚ամբողջացնեն Լեռ Կամսարի դիմանկարը՝ դառնալով անզուգական աղբիւր մը աւելի լաւ հասկնալու Սովետական Հայաստանը։
Ետեւի կողքը՝
Հոգեակ թանաքաման, ծանր ու քառակուսի քո գոյութիւնը թող անպակաս լինի սեղանիս վրայ: Ես դեռ շատ ասելիքներ ունեմ… Ե՛կ իմ ծուռ գրիչ, ե՛կ «ծուռ նստենք՝ շիտակ խօսենք…»։
Աշխարհում իմ միակ բարեկամը, իմ գաղափարակիցը` իմ մինուճար թթի ծառն է, պարտէզումս տնկուած:
……………
Տուն եմ գալիս եւ փաթաթւում [նրան], որպէս միակ բնական արարածի, որը ոչ թէ մեռնում է օրեցօր, այլ աճում է եւ փարթամանում…
Սովետական կառավարութիւնը քառասուն տարուան մէջ էլ բան չթողեց, էլ աքսոր չթողեց, միչուրինեան բոլոր փորձերը կատարեց վրաս, որ ինձ վրայ կոմունիզմ բուսցնէր, բայց ես մնացի «թթի ծառ»՝ հաւաքելով դրա համար իմ բոլոր ուժերը…
Սովետական մարդիկ իրենց կախովի «պտուղների» հետ միա-սին գերեզման պիտի մտնեն անյուշ ու անյիշատակ, մինչդեռ ես իմ մեռնելուց յետոյ էլ պիտի ապրեմ, որպէսզի ապագայ ազատ սերնդին իմ քաղցր, իմ մեղրածոր «թութը» հրամցնեմ…
……………
Ես օազիսի արմաւենի եմ, որ չեմ կարող պտուղ չտալ, անգամ եթէ իմանամ, որ ուտող չի լինի…
Հեղինակին մասին՝
Լեռ Կամսար
Լեռ Կամսար, բուն անունով Արամ Թովմաղեան, ծնած է 1888-ին, Վան, ուր իր կրթութիւնը ստացած է Ամերիկեան վարժարանին մէջ։ Վաղարշապատի Գէորգեան ճեմարանին մէջ ուսանելէ ետք վերադարձած է ծննդավայր։ Ուսուցչագործած է Վանի ու Աղթամարի մէջ, եղած է դերասան։ 1915-էն ետք անցած է Երեւան։ Գրողի իր կենսագրութիւնը, որ սկսած էր Վանի մէջ, կը շարունակուի նաեւ այստեղ, ուր իր երգիծական ակնարկները կը հրատարակուէին յառաջատար թերթերու մէջ։ 1935-1955 թուականները անցան սովետական բանտերուն մէջ։ 1955-ին վերադարձաւ Երեւան, ուր ալ կնքեց իր մահկանացուն 1965-ին։ Հակառակ բեղուն արձակագիր մը ըլլալուն, իր հեղինակութիւններուն մեծ մասը ոչնչացած է աքսորի ճամբաներուն վրայ կամ վարչակարգին կողմէ։ Սովետական տարիներուն գզրոցներու մէջ մնացած գրուածքները այսօր լոյս աշխարհ կու գան թոռնուհիին՝ Վանուհի Թովմասեանի ջանքերով։