Վարուժան Պարըշ

Սինոբ Պոյապաթէն գաղթած ընտանիքէ մը սերած է 1950ին՝ Գասթամոնու-Էթյէմէզի Ենիգիւղ գիւղին մէջ, ուր 15 հայ ընտանիքներ կ՚ապրէին։ Նախակրթութիւնը ստացած է ծննդավայրին մէջ, ապա 1963ին Ստանպուլ հաստատուելով, յաճախած է Գումգաբուի Պէզճեան Մայր Վարժարանը: Երկրորդական ուսումը առած է Սկիւտարի Սուրբ Խաչ Դպրեվանքի մէջ, ուրկէ շրջանաւարտ եղած է 1968ին: Բարձրագոյն կրթութիւնը ստացած է Ստանպուլ Համալսարանի Գրականութեան ֆաքիւլթէի Արուեստի պատմութեան ճիւղէն։ Հեղինակած է «Ստանպուլի պարիսպներէն ներս ութը հայկական եկեղեցի» խորագրով աւարտաճառը եւ վկայուած է 1975ին։ Զինուորական ծառայութենէն ետք 1977ին իր ծննդավայրը վերադարձած ու 1980ին ամուսնացած է Սինոբցի հայ ընտանիքի զաւակ Նազլըճանի (ծնեալ Չէլիքէլ) հետ։ Ունեցած են երկու աղջիկներ: 1986ին վերջնականապէս Ստանպուլ հաստատուած եւ աշխատակցած է գրավաճառատան մը մէջ, ուրկէ 2016ին հանգստեան կոչուած է: Թրքերէն քերթուածները ամփոփուած են հատորի մը մէջ. «Suyu Arayan Ateş» (Ջուրը փնտռող կրակը), Ինսանճըլ Հրատարակչատուն, 1999: Հայերէն քերթուածներու առաջին հատորը լոյս տեսած է 2009ին, Երեւանի մէջ, «Լռութեան աչքերը կ՚արիւնին» խորագրով: