Kum Saatinde Kumkapı

“İstanbul’un neresinde oturuyorsun?”

“Kumkapı’da.”

Hazal’ın gözleri parladı. İstanbul’u hiç bilmezdi, fakat kocasından duyduğu semtin adını söylüyordu kadın.

“Biz de biz de!” dedi heyecanla. “Doğrusu biz de ilk defa gidiyoruz İstanbul’a. Benim herif Fahriye’nin kocasıyla ortak iş yapıyor.

O dediğin yerde de ev tutmuşlar. Ev güzelmiş. Neydi o iş yaptıkları yerin adı?”

“Vallahi, bir paşa ismiydi. Hatırlamıyorum.”

“Mahmutpaşa!” dedi kadın. Merakını yenemeyip, “Orada dükkânları mı var?” diye sordu.

Hazal döndü, heyecan ve gurur yüklü cümlelerle anlatmaya koyuldu.

***

“Vallahi aslına bakacak olursan iş büyükmüş. Yere sergi açıyorlar, giyim miyim satıyorlar. Şimdilik, laf aramızda bacı, biraz gizli yapıyorlar bu işi… Belediyeden habersiz. Zabıtalar her gün bunları kovalıyormuş, bunlar da sokak sokak gezip, sonra gene aynı yere geliyorlarmış. Bu zabıtalardan biri, Fahriye’nin kocasıgillerden birilerinin kirvesi oluyormuş.”

“Demiş ki, belediye bıraksa sizi kovalmaz artık. Yeter ki siz inat edin.”

“benim herif de diyor ki, belediye o paşa yerde bir yer zimmetlesin, üç ayda bir bina dikerim İstanbul’un orta yerine…”

“Bizim çocuklar da orada okuyacaklar, allahımdan umarım büyük adam olurlar…”